खबर हराएको चिठ्ठी

अगस्त ३० तारिख, बेपत्ता विरुद्धको अन्तर्राष्ट्रिय दिवसको दिनदेखि मण्डला नाटक धरमा, खबर हराएको चिठ्ठी प्रदर्शन भइरहेको छ। दशवर्षे ससस्त्र द्वन्द्वका बेला बेपत्ता पारिएका नागरिकहरुको आफन्तहरुको आशा, निराशा, पिडा, दुख, समस्या, अन्योल्ता, छट्पटिलाई समेटेर बनाइएको नाटक हो। आकाङ्क्षा कार्की, किरन राई, छे शङकर, केदार श्रेष्ठ, सुदम सि. के., सिजन दाहाल चेतन आन्ग्ठुपो, परिबर्तन , प्रतिका घिमिरे, रेनुका कार्की, पशुपति राई र सोनाम लामा गरी जम्मा १२ जना यस नाटकको लेखक, निर्देशक र कलाकार हुन।

यस नाटकमा ४ भिन्ना भिन्नै  कथालाई दर्शाउन खोजिएको छ। नाटक सुदुर पश्चिमको मान्मा कालिकोटको छोरा हराएको एउटा वृद्ध पात्रकको कथा बाट सुरु हुन्छ। सुदुर पश्चिमको लवज जस्ताको तस्तै प्रस्तुत गरि त्यहाँको परिवेश उत्कृष्ट रुपमा प्रस्तुत गरिएको छ पहिलो कथामा। सुरक्षाको खोजीमा सबै जना गाउँ छोडेर हिड्दा पनि, हराएको छोराको प्रतिक्षामा आफ्नो गाउँ छोडेर जान मान्दैनन् ती पात्र। वृद्ध पात्रलाई दमाह बजाई खबर बाड्ने पात्रका रुपमा प्रस्तुत गरिएको छ। हरेक चोटि हराएको खबर आउँछ तर उनको छोरा कहिले फर्केर आउँदैनन्। 

त्यस पछि हिमाली भेगको एउटा खुसी राई जोडीको कथा सुरु हुन्छ। साकेला पर्वका दिन भएको दुखद द्वन्दको घटना र त्यसपछि हराएका त्यस भेगका मानिसहरुको कथालाई निकैनै मार्मिक ढङ्गले प्रस्तुत गरिएको छ। आफ्नो श्रीमान् नभेटिए पनि उनको नासोलाई फर्किएर आउने आशमा साँचेर राख्छिन उनले।

राई जोडी

तेश्रो कथा पहाडी भेगको एउटा कला प्रेमी परिवारको कथा छ। जहाँ बाबु र छोरालाई चित्रकारका रुपमा प्रस्तुत गरिएको छ। एक रात आफ्नो अपुरो चित्र ठाँटी राखि साथी भेट्न गएका छोरा हराउँदा आमा बाबुको मनमा कस्तो असर पर्छ भन्ने कुरालाई यसमा दर्शाइएको छ।

चौथो कथामा एक विद्रोहीको परिवारको घटनाका रुपमा प्रस्तुत गरिएको छ। उनको परिवार सामान्य पसल सञ्चालन गरि जिविकोपार्जन गरिरहेको हुन्छ तर उनकी अर्धाङ्गिनि उनको यादमा सधैं पिरोलिने र आउने आशमा उनको नासो नक्सा हेरि अन्योल पहिल्याउने प्रयास गरिरहन्छिन्। 

४ बटा भिन्ना भिन्नै कहानी भएपनि, हरेक पात्रको कथामा समरुपता छ यस नाटकमा, कुनै पात्रको छोरा हराएको थियो भने कसैको छोरी, कसैको बुबा त कसैको श्रीमान। सबै जना आफ्नो मान्छे फर्केर आउने आशमा तड्पिदै गरको, छट्पटाउदै गरको तर उनि हरुको रुबाइ सुन्ने कोहि नभएको दर्शाइएको छ। यस्तो मार्मिक बिषय लाइ लिएर बनाइएको भएता पनि, यो नाटकले दर्शकको मन छुन सकेको देखिन्दैन। १२ जना निर्देशकले मिलेर तयार पारिएको भएतापनि एक र अर्को कथाका बीचमा सिङक्रोनाइजेसनको अभाव भएको देखिन्छ। दर्शकले एउटा कथामा डुब्न नपाउँदै अर्को कथा सुरु भएकाले नाटक सबै राम्रो कुरा मिलाएर पनि उठ जस्तो बन्न पुगेको अनुभूति हुन्छ।  ८० मिनेट लामो नाटक, लामो लाग्नु र धेरैलाई अत्यास लाग्नुलाई पनि अश्वभाविक मान्न सकिन्न । नाटकमा १-२ बटा मन छुने दृश्य भएता पनि धेरैलाई कथा नुन बिनाको तर्कारी जस्तो खल्लो लाग्न सक्छ। यो नाटकमा धेरैनै सुधार गर्न सकिने ठाँउ भएता पनि गृहकार्यको अभावमा  न दर्शकहरुलाई पुर्ण रुपमा हसाउन सफल भएको, न त पुर्न रुपले रुवाउन नै सफल भएको पाइयो।  

रेटिङ: ★★☆☆☆